Τ... όπως Αποστόλης

.Έχω τόσα πολλά να πω στον μπαμπά μου, που τα γράφω σ' ένα τετράδιο για να μην τα ξεχνάω. Γιατί τις μέρες που έχω σχολείο, όταν γυρίζει ο μπαμπάς από τη δουλειά, είναι βράδυ κι εγώ κοιμάμαι και δεν τον βλέπω. Την Κυριακή ο μπαμπάς δε δουλεύει, αλλά κοιμάται γιατί είναι κουρασμένος ή βλέπει τηλεόραση, γιατί, όταν είσαι κουρασμένος, η τηλεόραση σε ξεκουράζει, επειδή μιλάνε συνεχώς αυτοί που παίζουν μέσα στην τηλεόραση κι εσύ δεν είσαι αναγκασμένος να τους απαντάς.
Το Σάββατο ο μπαμπάς μου δεν κοιμάται, αλλά πάει σεμινάρια για να μάθει να δουλεύει πιο πολύ, και ύστερα, το βράδυ, πηγαίνουν με τη μαμά και τους φίλους τους να ρίξουν έξω κάτι που δεν ξέρω τι είναι, γιατί όλο λένε "θα το ρίξουμε έξω το Σάββατο"! αλλά δε λένε τι είναι αυτό που ρίχνουν. Γι' αυτό, όταν μεγαλώσω θέλω να βγάζω πάρα πολλά λεφτά, για να τα δίνω στον μπαμπά μου
και να μη δουλεύει τόσο πολύ...

     Ο Αποστόλης είναι ένας μπόμπιρας που θα μπορούσε να είναι ο δικός μας, των φίλων μας ή της γειτονιάς. Μεγαλώνει μέσα στον κόσμο των μεγάλων, έναν κόσμο που ο Αποστόλης παρακολουθεί αδιάκοπα με τα ανοιχτά μάτια της καρδιάς του, της φαντασίας του και του τετραπέρατου μυαλού του. Ξεσκεπάζει τις αδυναμίες τους, τις αντιφάσεις τους, τα λάθη τους, και μέσα από τον παιδικό και κοφτερό του λόγο, γίνεται άθελά του ο πιο πολύτιμος και άδολος κριτής αυτών που αγαπάει και που εμπιστεύεται.
Αν θέλεις να διαβάσεις και να ακούσεις το βιβλίο πάτησε τον παρακάτω σύνδεσμο

Εδώ