Η Τελεία Peter H. Reynolds

      Πρόκειται για την ιστορία της Λίας, ενός μικρού κοριτσιού που  καταφέρνει να νικήσει το φόβο της έκφρασης και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Όλα ξεκινούν όταν η δασκάλα στο μάθημα της ζωγραφικής, προτρέπει την Λία  να ζωγραφίσει κάτι στο λευκό χαρτί της  «έστω μια γραμμή, μία τελεία». Όταν η Λία τολμά να σχηματίσει την πρώτη της τελεία, η ιστορία ξεδιπλώνεται.....

Το μάθημα της ζωγραφικής είχε τελειώσει, αλλά η Λία δεν έλεγε να ξεκολλήσει απ΄ το θρανίο της.

Το χαρτί της ήταν άδειο.

Η δασκάλα της Λία έσκυψε πάνω στο κάτασπρο χαρτί.

« Α! Μια πολική αρκούδα σε χιονοθύελλα»,είπε.

«Πολύ αστείο!» είπε μουτρωμένη η Λία.

«Αφού, σας λέω, ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ!»

Η δασκάλα της Λία χαμογέλασε.

«Έλα, φτιάξε κάτι. Μια γραμμή, μια τελεία έστω…

Κάνε με θάρρος την αρχή κι ότι βγει…»

Άρπαξε τότε η Λία ένα μαρκαδόρο και κάρφωσε με μανία τη μύτη του στο χαρτί.

«Ορίστε!» .

Η δασκάλα πήρε στα χέρια της το χαρτί και το κοίταξε με μεγάλη προσοχή. «Μμμμ», έκανε.

Έσπρωξε το χαρτί προς τη Λία και είπε αργά και σοβαρά: «τώρα βάλε την υπογραφή σου».

Η Λία στάθηκε συλλογισμένη.

«Ε, καλά, μπορεί να μην ξέρω να ζωγραφίζω, αλλά τ’ όνομα μου ΞΕΡΩ να το γράφω».

Την επόμενη βδομάδα η Λία ήρθε στο μάθημα ζωγραφικής και τι να δει;

Πάνω από την έδρα της δασκάλας, μέσα σε μια σκαλιστή χρυσή κορνίζα, καμάρωνε μια τελεία!

Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑ!

«Πφφφ! Μπορώ να κάνω και πιο ωραίες τελείες απ΄ ΑΥΤΗΝ!» Άνοιξε το κουτί με τις νερομπογιές της, που δεν τις είχε χρησιμοποιήσει ποτέ, και στρώθηκε στη δουλειά.

Ζωγράφιζε, ζωγράφιζε ασταμάτητα η Λία.

Μια κόκκινη τελεία. Μια μοβ τελεία. Μια κίτρινη τελεία. Μια μπλε τελεία. (…)

Συνέχισε τις δοκιμές κι έφτιαξε ένα σωρό τελείες μ΄ ένα σωρό χρώματα.

«Αφού μπορώ να φτιάξω μικρές τελείες, μπορώ να φτιάξω και ΜΕΓΑΛΕΣ».

Η Λία άπλωσε τις μπογιές της σε πιο μεγάλα πινέλα…σε πιο μεγάλα χαρτιά…

Φτιάχνοντας όλο και πιο μεγάλες τελείες. (…)

Στην έκθεση ζωγραφικής του σχολείου, λίγες βδομάδες αργότερα, οι τελείες της Λίας ήταν

τέ-λει-ες! Όλοι θαύμασαν το ταλέντο της.

Κάποια στιγμή η Λία πρόσεξε ένα αγοράκι που την κοίταζε με το στόμα ανοιχτό.

« Πο-πο, είσαι σπουδαία ζωγράφος! Μακάρι να μπορούσα να ζωγράφιζα κι εγώ», της είπε.

«Στοίχημα πως μπορείς»,είπε η Λία.
«ΕΓΩ;  Αποκλείεται. Ούτε ίσια γραμμή με χάρακα δεν μπορώ να τραβήξω».

Η Λία χαμογέλασε. Έδωσε στο αγόρι ένα άσπρο χαρτί. «Για δείξε μου»,του είπε.

Το μολύβι του αγοριού έτρεμε καθώς σχεδίαζε μια γραμμούλα.

Η Λία πήρε στα χέρια της το χαρτί και το κοίταξε με μεγάλη προσοχή.

«Μμμμ», έκανε.

Ύστερα έδωσε το χαρτί στο αγόρι και είπε αργά και σοβαρά…

«Τώρα βάλε την υπογραφή σου».

Η Τελεία

Peter H. Reynolds

Εκδόσεις :ΑΙΣΩΠΟΣ

Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου

Πηγή:http://pappanna.wordpress.com/